Lieve Mark,

Misschien ligt het aan mijn langdurige social distancing (onnatuurlijk, maar uit respect hou ik het nog jaren vol), maar wat fijn vond ik je korte gesprek met de NPO (gesprek met de minister-president) deze vrijdagavond. Je was wat geïrriteerd, merkte ik. Want niemand luisterde! Je benadrukte dat het niet jouw land, maar ons land is. Tussen de regels door merkte ik dat je fel wilde zijn. Eigenlijk wilde je schreeuwen: luister nou eens, potverdorie! Maar je deed het niet!!! Verstandig ben je!!!!!
In de ministerraad begon je met twee tellen. Afstand houden en handhygiëne. Maar tijdens het gesprek daarna voegde je tot drie tellen toe. Jij hebt lef. Vragen of mensen tot drie willen tellen is best moedig. Mijn kanjer..

Jij telt al maanden tot tien, maar dat ziet niemand. Ik ook steeds minder, maar dat komt omdat ik zo verlang naar duidelijkheid. Ik geef je vijf tellen en dan moet het maar duidelijk zijn dat ik samen met jou op wintersport wil. Of dat je leiding neemt. Op de ski's of als je wat bestelt in het restaurant. Wraauww. Leiding en duidelijkheid please!

Afgelopen woensdag heb ik mijn knuffelhormonen geüpdatet met een ander mens. Het was heerlijk om even gewoon mens te zijn. Niet nadenken over morgen of over aanraking. Mijn huisarts raadde me nog een mondkapje aan, maar "in the heat of the moment" heb ik die voornamelijk gebruikt als speelgoed. Ik ben verschrikkelijk stout, ik weet het, maar voel me nu wel weer gewoon mens. Hoe krachtig is dat. Even knuffelen en je goed genoeg voelen, je hand in die van een ander, je ademhaling synchroon met een slapend persoon naast je.. het doet wonderen. Liefde voelen voor een ander is een beter geneesmiddel dan wat dan ook.

Ik zeg het je eerlijk, want jij bent ook altijd eerlijk tegen mij geweest. Zo was je fling met Tamara en Irma nooit een taboe-onderwerp tussen ons. Daarnaast ben je erg druk de laatste tijd. Snap ik. Maar mentale verbinding was altijd onze afspraak. Fysiek is maar vluchtig, zielsverwanten zijn voor altijd. En eerlijk blijven. Een open relatie was het doel, toch?

Als ik je hiermee kwets dan spijt het me. Ik hoop niet dat er hierdoor strengere maatregelen komen.

Je hebt nu lekker weekend. Mark, ik gun het je zo. Als je wil kunnen we face-timen of, als je tijd hebt, even samen napraten over onze onzekerheden. Wat wil een mens, wat willen wij, wat hebben we nodig? Welke bescherming is het beste, wat werkt in relaties? Loslaten of vasthouden? Wat sleept ons door een crisis? Wat mij betreft is dat verbinding en respect. En volwassen gedrag. Jij vond dat óók, toen we een goed gesprek hadden tijdens het ontbijt vorig weekend.

Ik ga nu slapen, maar denk aan betere tijden. Aan de tijd dat je niet constant werd betwijfeld, de tijd dat je gewoon nog kon debatteren over dividendbelasting in plaats van over krapte op de IC. Ik ga dromen over de tijd dat we samen al giechelend in een vliegtuig zaten, omdat een rondborstige blondine over je heen hing, terwijl ze haar handbagage in het boven compartiment duwde. Ik ga dromen over de tijd dat we aan de kant stonden van het voetbalveld. Je neefje toejuichen, zonder bang te zijn dat onze uitademing dodelijk kon zijn.

Weet je nog dat we gewoon plezier hadden in de kroeg, jij gekke bekken trok terwijl je de Feyenoordaanhangers opriep om hun bek te houden? Wat een heerlijke tijden waren dat! Dat we zonder slecht geweten naar Lesbos vlogen en ons tentje daar probeerden op te zetten in onmogelijke Griekse stenen? Eieren koken in een steelpannetje dat scheef tegen het tentdoek aan hing. Ik mis dat. Ik mis alles. Hoe we dansten op The Doors (break on through to the other side!) en meezongen met Bill Withers. No sunshine zonder jou.

Je staat nu voor lastige beslissingen. Ik neem dat serieus. Niemand luistert meer naar je, terwijl je zoveel liefde hebt voor ons anarchistische, kritische landje. Als een volwassen democratie dit soort types voortbrengt kunnen we beter terug naar het feodale stelsel. Ik voel zo met je mee. Oprecht. Ik wens dat je snel weer kan steggelen met Groenlinks over zorgsteun of CO2 uitstoot. Of tegen Arib kan verzuchten dat Geert weer eens racistisch uit de hoek komt. Ik wil dat terug, die tijd.

Mocht je even willen uitblazen, dan ben je welkom. Liefde kent geen grenzen.
En bij mij mag je Coronavrij grenzeloos uitrusten. Ik zal je beschermen, zoals ik alle kwetsbare mensen bescherm. Ik ben trots op je.

Liefs van een zielsverwant. X-Jes en zo.