Het zijn de kleine geneugten in het leven. 

Die er toe doen.

Een klein half uurtje extra lummelen.

Of de lichtinval op je krant, die eigenlijk niet eens zo interessant was.

Het thuiskomen na een lange werkdag. Je huis staat er nog en de afwas ook.

Midden in de nacht moeten plassen en dat er dan een katje mee naar beneden loopt om wat brokjes te eten. 

En dan dat geluid. Het kleine knagen en nachtelijk genieten. Ik omdat mijn blaas weer leeg is en jij je maagje weer gevuld.

Het weerzien van mensen, de herkenning en de koffie. Rituelen die jou en mij op de been houden. Het ritme van de vroege ochtend die ons uitnodigt om de dag door te dansen.

De bekende stemmen op de radio. Vermaken en afleiden van de zwaarte. De reclame die me ergert, maar wat me, als ik het onhoorbaar op de achtergrond luister, weer rustig maakt.

Dat de auto weer start. Weer honderden euro's en stress bespaard.

De lijnen van je glimlach die ervoor zorgen dat ik op een dieper niveau ontwaak. En die lichtjes in je ogen. En als ik wakker word, ik weet waarom ik leven wil.

De BMW die bumperkleeft, met daarin een man die net zijn zoon is ontnomen. De achterkant van wanhoop, het diepere bestaan.

Het opkomen van de zon, waarin niets meer zeker is. En schoonheid in verval je ziel doet afvragen over waarom dingen gebeuren. Hoe je daarmee omgaat.

Hoe ga je om met de geneugten van het leven als alles is weggeslagen.

Kleine dingen zijn zo groot ineens. Het is in het verlies waar we onszelf moeten vinden

Want verliezen is geen optie. 

 

FdV 4 september 2024