Boeddhistisch doodgaan

 

Het is in het wiel van willen,

Altijd op zoek naar het doorgaan

Het is in de vurige wil 

Om altijd te zoeken naar de reden.

Voort ploegen in aardse modder, 

Het hoofd in de lucht en tegelijkertijd in het zand.

Het is het verlangen om te weten

Wat er nu eigenlijk echt is.

Ondertussen badend in materialistische weelde, de depressie onderdrukkend in een zoet geurend parfum, zachte stoffen en het naïeve denken. Dat ons even rustig maakt, het leven waardig.

Mijn God, wat is het tegenstrijdig om te denken dat je gevoel ooit synchroniseren zal met je verstand. Alsof je leven een romantische komedie is en alles altijd goedkomt.

Liefde, zo vreselijk verdrietig en pijnlijk. Waarom is dat het streven waard, als uiteindelijk ik verga in teleurstelling, angst voor pijn en teniet ga in de tijd.

Het is zo vreemd, dat de dood een gat in je hart slaat. Het gemis. 

Waarin duidelijk wordt dat je heb liefgehad. 

En nu dan pijn.

Die pijn, het leven is nooit meer zoals toen.

Het is weg, verdwenen en er komt niet veel meer voor in de plaats.

Zoals tijd brokkelt het leven langzaam af. En je muur, je wijsheid, je verstand, je angst die dag voor dag constanter lijkt.

En wat moet je met wijsheid? Liever heb ik de onschuld, dat grenzeloze en die anonieme handen op mijn huid. De bevredigende geluiden van lust, de kortstondige snelle hartslag van passie.

Toch klopt er steeds een diepe drang om niet te buigen voor verlies.

Dus uit totale wanhoop kijken we naar steeds kleinere dingen. Voel ik pas echt liefde als ik de zon zie opkomen of als de volle maan weer op komt.

De regen tegen het glas, de wind die ik hoor op de achtergrond. Warmte, niet van jouw huid, maar door herinneren. 

Van toen ik nog niet hoefde. Niet wijs, totaal vergeten door de Goden.

En langzaam verandert mijn vreugde in een verlangen om te sterven. Niet omdat ik sterven wil, maar omdat ik je gewoon wil volgen. Geen angst meer. 

Het is niet dat ik niet geleefd heb.

Het is steeds meer dat mijn leven zonder jou..is alsof ik roerloos, doelloos door een waterplas stap.

De rimpels op het water verdwijnen wel,

Ik wil Boeddhistisch doodgaan.

 

FdV, 24 december 2023