Onderdrukte intuïtie

Zonder arrogant te willen klinken heb ik inmiddels weten te bouwen op mijn intuïtie. Zo voel ik feilloos aan wanneer iets helemaal gigantisch naar de tyfus gaat. Meestal negeer ik dit onderbuikgevoel, omdat ik als een echte Ram het onheilspellende niet altijd kan onderscheiden van "oh, het viel uiteindelijk echt wel mee".

Maar ik voel steeds meer een enorme maatschappelijke onrust. Net als bij Covid, toen er steeds meer sprake was van verdeling en angst en ik een behoorlijk aantal columns wijdde aan de massa-hysterie en cognitieve dissonantie die er toen was.Toen nog enigszins logisch te verklaren, maar nu ontgaat me alle logica.
We worden als poppen in een poppenhuis onwillig geplaatst op posities waar we eigenlijk helemaal niet willen zijn.

Zo wordt de woke- beweging het nieuwe jodendom, de fragiele huizenmarkt geweten aan de islam of asielzoekers. Dat is an sich al aanstootgevend, maar niemand lijkt bijvoorbeeld echt te beseffen dat het woord "vrouw" door Trump en consorten geschrapt wordt, verbannen wordt, uit federale teksten en websites van de Amerikaanse overheid. En wat dat betekent. En zo kan ik nog meer noemen.

Het blijkt nog steeds erg makkelijk om minderheden (?) snel weg te zetten als een obstakel. Binnen een maand heeft onze grote oranje narcistische clown ervoor gezorgd dat ALLE kwetsbare groepen als minderheid weggezet worden.

Zo is alle financiële hulp stopgezet als het gaat om HIV, derde wereldlanden, armoede, diversiteit en wederopbouw.
Wordt mensen de mond gesnoerd als ze voor de overheid werken en niet snel genoeg meewerken aan het "verwijderen" van miljoenen mensen die anders in elkaar zitten dan de witte man.
Clown T heeft het voor elkaar om de agressor te benoemen tot slachtoffer.

De boze witte man bestaat en heeft alle middelen om zijn verongelijkte geknakte ego te voeden.

Sterk staaltje gaslighting, al zeg ik het zelf.

Tegelijkertijd kampen we met instabiliteit binnen Europese regeringen, weinig mensen met ballen en hebben we ons in de nesten gewerkt met diplomatiek onhaalbare doelen die moeten worden bewaakt door duizenden, zo niet tienduizenden ambtenaren die ieder een andere opdracht hebben.

Ook snakken we naar adem als het gaat om daadkrachtig besluiten nemen. Zodat we impopulaire kwesties oplossen. Hoe hard "rechts" ook roept; de klimaatverandering is gaande en de bio-industrie is een sterk staaltje ziel-genocide waar de duivel nog een puntje aan kan zuigen.

Alles is aanwezig om te ontvlammen in een vurig, heftig, niet te overzien drama.
En het gaat gebeuren. Mark my words.
Hitler zou hebben gesmuld van zo'n wereldtoneel.

Hoe gaan we hiermee om?

Ik snak naar wederzijds begrip, besef van geschiedenis (dat vak wordt echt onderschat!), een stap terug in heftigheid als het om je mening gaat, empathie en medemenselijkheid naar mensen die anders denken dan jij. Even stilstaan en je realiseren dat de wereld zonder jou ook doordraait. Maar ook tot je door laten dringen dat wat je doet en zegt ECHT wel impact heeft.

We kunnen niet voorkomen dat de idiote schaakstukken momenteel bepalen dat we oorlog krijgen. Maar als ik moet opstaan om zo mijn medemens te verdedigen; onschuldig forenzend op de snelweg en hopende terug te keren naar man, vrouw, kind, eten, warmte, veiligheid, hun/hen, liefde in transitie, ziek of gezond, koelkast vol of leeg, gevlucht of nooit bang hoeven zijn: dan zal ik opstaan.

Ik ben een Ram. Ik zal voor je vechten.

FdV 21 februari 2025