Lieve Mark,

Dat reces heeft je goed gedaan. Ik zie het aan alles en dat doet me goed. Iedereen heeft weleens een time-out nodig. Soms is het van een relatie, soms van de maatschappij en inmiddels zelfs van een pandemie. (Het is eigenlijk best een sexy woord...pandemie, vind je niet?)

Maar.. vakantie dus. Nadat je Ernst Kuipers tactisch had afgeschud en je laptop dicht geklapt kon de fun beginnen. Je haakte de vouwwagen achter je auto en reed naar Friesland om me, toeterend van enthousiasme, op te halen.

Eerlijk gezegd.. ik heb je gemist, de maanden voor de vakantie. Waren echt de laatste loodjes, hoor. Achterste benen. Diep in het rood, ik. Het had niet langer moeten duren.

Ik wist überhaupt niet meer of wat je zegt met potlood is geschreven of in inkt vastgelegd.

Ook was het soms even stil. Dan leek het alsof je me vergeten was. (Ik zal het je niet aanrekenen, maar ik heb meer dan vaak aan mezelf getwijfeld en meer dan vaak luisterde ik naar verdrietige liedjes over verlies en liefde. Enfin, we hebben het er niet meer over. Dat kon er ook nog wel bij.)

Onzekerheid alom dus. Geen emotie waar ik goed op gedij. Dus toen je me medio juli belde dat je me op kwam halen voelde ik letterlijk dat mijn hart een paar sprongen maakte. Hij komt weer op de lijn!!!! Hij vindt me nog leuk!!!!! Ik mag er nog zijn!!!!

Vervolgens sprongen we dieper in onze relatie dan ooit tevoren. We wisselden gewaagde selfies uit, vertelden elkaar steeds meer vertrouwelijke informatie en verruimden onze cirkel van interrelationeel vertrouwen. Een nieuwe stap naar intimiteit en verdieping in onze opwindende, intense en grillige relatie.

Aangezien we allebei last hebben van hechtingsproblemen was het een mentale achtbaan, maar oh, pretparken zijn niet voor niks zo populair... je rekte mijn loyaliteit tot het maximale en ziek genoeg voelde het nog fijn ook.

Eenmaal op de camping had je alles voorbereid. De tent was hoog en fier aangespannen. Twee campingstoelen stonden strategisch gepositioneerd tegenover je zelfbedachte en zorgvuldig
samengestelde super-BBQ. De koelkast was gevuld met drank, eten en liefde. Binnen in de tent had je ons bed opgemaakt. En als het tentdoek opwaaide zag je even kort een hartje van dansende zonnestralen. Weerspiegeld op ons liefdesbed.

's Avonds, als we grenzeloos bevredigd en tevreden naar het knisperende vuur staarden, maakten we grapjes over hoe vaak we wel niet geprikt werden.

En we ventileerden. Alle rotzooi, alle gif en modder die het leven en de tijd ons had toegeworpen werden besproken. Het was als een spirituele zuivering, een wedergeboorte. Alle troep ventileerden we de wereld uit. Je huilde toen je een oud mailtje voorlas, ik huilde toen je zei dat ik er mocht zijn in het leven. De waarheid vertellen was niet eerder zo goddelijk en bevrijdend.

Maar nu.. de slutty summer is bijna voorbij. En slutty is 2021 niet te noemen. De festivals gingen toch niet door. Er viel meer regen dan Noach aankon en als we even bij wilden komen op een buitenlands eiland kleurde alles oranje of rood.

Het enige oranje wat we wél wilden zien werd genadeloos en te vroeg beëindigd doordat buitensporig teveel betaalde profvoetballers een "off-day" hadden. En de Olympische spelen hadden bijna iets onheilspellends en dystopisch. De organisatie was bijvoorbeeld vergeten om 2020 te veranderen in 2021. Alsof je een pandemie uit de geschiedenisboeken kan wissen door het te negeren.

Toch zag ik je vanavond weer gepassioneerd achter het kansel staan. Er is een vierde vakje toegevoegd aan het rijtje van waarschuwingen, zag ik. Je hebt er "lucht" op geschreven. En dat is precies wat we nodig hebben. Lucht. Ademruimte. Herstel. Diep inademen en vol goede moed weer aan het werk. Ik zal altijd achter je staan. Of je wil of niet.

Oh ja!!!!

Ik heb dit weekend een liefdeskamer geboekt. Ontbijt op bed, champagne.. ik beloof je dat ik nu wél de kaviaar van je buikje lik!! App me als je tijd hebt. Xxx

 

FdV 13 augustus 2021